SoHo

SoHo – jedna z dzielnic Manhattanu. Nazwa SoHo pochodzi od miejsca jej położenia South of Houston Street. Za jej granice w przybliżeniu można uznać: Houston Street na północy, Bowery od wschodu, Canal Street na południu i Sixth Avenue od zachodu.

Pierwszymi mieszkańcami tego obszaru byli holenderscy emigranci, którzy od roku 1785 roku zaczęli budować pierwsze domy na bagiennych obszarach dzisiejszego SoHo. W latach 1800–1850 zamożniejsi mieszkańcy Manhattanu przenosili się do nowej dzielnicy, a wraz z nimi przeróżne instytucje usługowe i handlowe. Zaczęły powstawać pierwsze hotele, teatry, eleganckie sklepy i restauracje, budowano nowe, okazałe kamienice.

Dzisiejszego wyglądu dzielnica nabrała w latach 1850–1890, gdy miejscowa ludność przeniosła się do północnego Manhattanu, a w SoHo powstały fabryki i magazyny. Dzielnica stała się slumsem zamieszkiwanym przez wyzyskiwanych pracowników fabryk. Gdy w latach 60. XX wieku zreformowano prawo pracy, fabryki zaczęły upadać, a dzielnica pustoszeć. W latach 60. i 70. XX wieku opuszczone pomieszczenia fabryk i magazynów zaczęli kupować i przekształcać na mieszkalne strychy oraz pracownie artyści. Powstałe na dużych powierzchniach początkowo prowizoryczne lofty zmodernizowano w latach 70. i 80. Obecnie mieszkania te należą do najdroższych w Nowym Jorku. Od lat 80. SoHo przeszło kilkakrotnie proces gentryfikacji. Nowa generacja artystów i intelektualistów, wnosząc nowy kapitał, podniosła poziom socjalno-ekonomiczny dzielnicy i utworzyła wyjątkową atmosferę

Centralną częścią SoHo jest Cast-Iron Historic District. Typowe dla okresu lat 1840–1890 iron cast buildings (żeliwne budynki) mają status zabytków.

Soho to dzielnica znana ze swojego europejskiego stylu, jest ulubionym miejscem do spotkań na kawę dla Włochów i Francuzów. Soho to też kolebka malarzy i innych artystów oraz ich galerii

Soho to West Broadway albo Prince Street z fajnymi knajpami i sklepami, przed którymi w zimie stoją sprzedawcy palonych kasztanów. To kawiarnia Elephant and Castle ze szprosowanymi, białymi oknami, gdzie podają szarlotkę na ciepło z lodami. To małe księgarnie i sklepy z dziwnymi ciuchami i kolorową biżuterią. To wąskie uliczki i koronki schodów przeciwpożarowych przyfastrygowane do czerwonych cegieł kamienic. To jazz, chyba Chet Baker, My Funny Valentine..., dobiegający z otwartego na piętrze okna i żółta taksówka zaparkowana po drugiej stronie ulicy...

*”dzielnica ekskluzywna, luksusowa i przez to raczej nie dla turysty z przeciętnym portfelem ale przejść się po niej bardzo warto. Chyba najporządniejsza część Manhattanu + ciekawa i estetyczna, słynna architektura żeliwna tamatejszych kamienic”

Trinity Church

Budynek kościoła św. Trójcy (Trinity Church)
jest historycznym kościołem parafialnym diecezji biskupiej w Nowym Jorku.
Kościół znajduje się u zbiegu Broadwayu i Wall Street w centrum Manhattanu.
 Obecny bydynek (trzeci z kolei) został zaprojektowany przez architekta
 Richarda Upjohn. Kościół uważany jest za klasyczny przykład architektury neogotyckiej i
w 1976 roku został nadany mu tytuł National Historic Landmark,
 za jego znaczenie architektoniczne i miejsce w historii Nowego Jorku.


Gdy kościół został otwarty 1 maja 1846 roku,
dominował w panoramie miasta, był drogowskazem dla przychodzących statków.
 Jednak z powodu wzrostu ekonomicznego znaczenia wokół Wall Street,
 wszędzie wybudowano wieżowce. Kościół ten znajduje się w okolicy dawnego
World Trade Centre. Podczas ataku terrorystycznego na wieże kościół
uniknął zniszczenia.

M .

Yorkville

Niemcy zaczęli osiedlać się w Nowym Jorku w XVIII wieku. Społeczność walczyła o wolność słowa. . Z tej grupy niemieckich imigrantów wywodzą się wielcy przemysłowcy m.in. pierwszy milioner Nowego Jorku John Jacob Astor. Kawiarnie i piwiarnie w Yorkville na Upper East Side - tej niegdyś niemieckiej części miasta zachowało swój dawny charakter. We wrześniu odbywa się tutaj parada z okazji Dnia Steubena.

Cosmopolitan !

                                



 Zanim ogarniemy liste pubow,klubow i  innych miejsc do spędzania wieczorów  oraz  godnych uwagi podczas pobytu w  NYC zatrzymajmy sie na chwile i skupmy na <słynnym> drinku. Wiem, niektrozy powiedza "o nie,Sex w wielkim miescie" nie jestem jakąś zagorzałą jego fanka  ale mimowolnie  jak uslysze tytuł serialu  i skojarze "krajobraz"  miasta w co drugiej scenie "wychodzi " Cosmopolitan!


Biorąc pod uwagę to,
 co rozsławiło tego drinka niemal na cały świat,
 jego historia i powstanie wydają się być nieważne.
 Poza tym powstał stosunkowo niedawno,
 bo około 1985 roku po raz pierwszy pojawił
 się na karcie drinków w San Francisco.

Jedyne co o nim wiadomo, to że pierwszy raz został przyrządzony
 pod koniec lat siedemdziesiątych w jednym z niewielkich miasteczek w stanie Massachusetts.

Cosmopolitan zyskał bowiem swoją prawdziwą sławę dzięki serialowi „Seks w wielkim mieście”,
 w którym był on sztandarowym i niemal jedynym pijanym przez główne bohaterki
 drinkiem. Jego nazwa pojawiała się w serialu niemal nieustannie,
 biorąc pod uwagę nocny i klubowy tryb życia, jaki prowadziły główne bohaterki.


Składniki do  przygotowania:
60 ml wódki,
30 ml cointreau – likieru z gorzkich hiszpańskich pomarańczy,
30 ml soku żurawinowego,
świeżo wyciśnięty sok z połowy limonki,
szczypta cukru i kilka kostek lodu.


Ponadto ważne jest odpowiednie szkło,
 ponieważ drink ten podaje się w specjalnych koktajlowych kieliszkach,
 w których najczęściej podaje się martini.


Do shakera należy wrzucić lód, wlać wszystkie składniki i dokładnie wymieszać.
 Tak przygotowanego drinka nigdy nie należy pić przez słomkę,
 a jedynie delikatnie sączyć bezpośrednio z kieliszka.

M.